W jaki sposób wykonuje się badanie ciśnienia w oku?

Badanie ciśnienia w oku to dokładniej badanie ciśnienia wewnątrzgałkowego. Jest to jedno z podstawowych badań diagnostycznych oczu, jakie są wykonywane w gabinetach okulistycznych. Badanie to jest bezinwazyjne i bezbolesne, wykonuje się je zarówno w trakcie standardowych badań kontrolnych w gabinecie, jak i  w trakcie badań ukierunkowanych na sprawdzenie stopnia rozwoju oraz postępów różnych chorób. Obecnie powszechnie stosowane są trzy metody badania ciśnienia w oku: tonometria bezkontaktowa, która jest przeprowadzana w trakcie rutynowej kontroli oczu oraz metoda aplanacyjna lub metoda impresyjna. Na czym polega każda z nich?

Jakie jest znaczenie badania ciśnienia wewnątrzgałkowego?

Takie badanie jest wykonywane bardzo często. We wstępie wspomnieliśmy już o tym, że tonometria jest wykorzystywana nawet w trakcie przeprowadzania rutynowych badań kontrolnych. W takich przypadkach pozwala na szybkie zdiagnozowanie lub wykluczenie niektórych poważnych chorób oczu oraz chorób ogólnoustrojowych. Takie badanie powinno być regularnie przeprowadzane przede wszystkim u pacjentów powyżej 40. roku życia, którzy są dalekowidzami. Wyraźnym wskazaniem do jego wykonania powinno też być częste występowanie u pacjenta bólów głowy, bólów oczu i bólów w okolicach oczodołów. Duże  znaczenie badanie ciśnienia wewnątrzgałkowego ma też u pacjentów, którzy już chorują na jaskrę lub mieli wcześniej zdiagnozowane nadciśnienie oczne. Prawidłowa wartość ciśnienia wewnątrzgałkowego mieści się w przedziale od 10 do 21 mmHg. Podwyższenie ciśnienia powinno być dla lekarza wyraźnym sygnałem, żeby wykonać dalsze badania diagnostyczne w celu stwierdzenia przyczyn powstania takiego problemu.

A na czym dokładnie polega badanie ciśnienia wewnątrzgałkowego?

Na czym polega tonometria bezkontaktowa?

Tonometria bezkontaktowa jest najprostszą metodą wykonywania badania ciśnienia wewnątrzgałkowego. Wykorzystywana jest ona jednak w zasadzie tylko profilaktycznie, w trakcie rutynowego badania oczu, bez wyraźnych wskazań i podejrzenia występowania u pacjenta jakichś chorób oczu. Do wykonania takiego badania wykorzystuje się tonometr. Badanie jest wykonywane bez wcześniejszego znieczulenia rogówki. Pacjent siedzi przed urządzeniem i wpatruje się w dal, w tym czasie tonometr wpuszcza do oka podmuch powietrza, który spłaszcza rogówkę, dając możliwość wykonania pomiaru ciśnienia w oku.

Badanie ciśnienia wewnątrzgałkowego metodą impresyjną

Jak tłumaczy nasz rozmówca, doradca klientów z firmy Poland Optical, jednego z największych dystrybutorów urządzeń okulistycznych i optycznych w Polsce: Tonometr jest także wykorzystywany w trakcie przeprowadzania badania ciśnienia wewnątrzgałkowego innymi metodami, także metodą impresyjną. W trakcie takiego badania pacjent jednak przebywa w pozycji leżącej lub ma odchyloną do tyłu głowę. Tonometr jest ustawiony pionowo na znieczulonej wcześniej rogówce, a trzpień aparatu ją uciska. Ciśnienie oka jest określane na podstawie oporu rogówki.

Na czym polega metoda aplanacyjna badania ciśnienia w oku?

Badanie ciśnienia wewnątrzgałkowego metodą aplanacyjną jest wykonywane z zastosowaniem oprócz tonometru także lampy szczelinowej. W tym przypadku także najpierw konieczne jest znieczulenie powierzchni oka. Do powstania nadciśnienia wewnątrzgałkowego dochodzi na skutek utraty w oku równowagi pomiędzy produkcją wypełniającego gałkę oczną płynu śródocznego a jej odpływem. Przed badaniem film łzowy w oku jest zabarwiany roztworem fluoresceiny. Pod wpływem emitowanego lampą szczelinową światła, roztwór zaczyna świecić.  W trakcie badania końcówka pryzmatu urządzenia uciska szczyt rogówki. Zabarwiony film łzowy wytwarza wokół końcówki pryzmatu widoczne w postaci dwóch żółtych półokręgów zakrzywienie. Poprzez dobre ustawienie skali tonometru, w taki sposób, aby powstałe półokręgi stykały się ze sobą wewnętrznymi krawędziami, można prawidłowo odczytać wartość ciśnienia wewnątrzgałkowego.